Besplatni treninzi tekvondoa ATŠ-u

Istorija:

Korejsko poluostrvo je zbog svog geografskog polozaja oduvek bilo izazov za svoje susede, tako da se zbog odbrambenih i međusobnih ratova triju korejskih kraljevina javila potreba za organizovanim vežbanjem. Prvi tragovi o borilačkim veštinama na tlu korejskog poluostrva potiču iz III god. p.n.e., gde su predstavljena dva Kraljeva vojnika u borbenim stavovima i gardu sličnim današnjoj TKD tehnici. Istorijsko nalazište iz doba Šila (Silla) dinastije 57. god. p.n.e. – 935 god. n.e., u gradu Kjongju (Kyongju), prikazuje dva kamena borca okrenuta jedan prema drugom, i gde se po njihovim ojačanim udarnim površinama, zaključuje da su bili podvrgnuti dugotrajnim, organizovanim i sistematskim treninzima. Najpoznatija škola borenja iz doba Šila dinastije, bila je Hvarang (Hwarang) škola, čiji su učenici – vojnici, bili pripadnici najuglednijih plemićkih porodica.

Glavni deo treninga se sastojao iz vežbanja tadašnjih borilačkih veština tekjon-a (taekyon) i su bak-a (soo – bak), čiji su osnov činile nožne tehnike, a izučavale su se i veštine borenja hladnim oružijem (mačem, kopljem, lukom i strelom). Hrabrost, istrajnost, moral i čestitost mladih ratnika Hvarang skole, jačana je i osvajanjem vrhova planina, plivanjem u hladnim divljim vodama, ali i kroz umetnost pisanjem pesama i slikarstvom, tako da je svaki Hvarang borac bio kompletna ličnost koja je ostvarila harmoniju duha i tela. Mnogi učenici – borci, poginuli su u ratovima, a smrt borca Kvan Čonga (Kwan Chong) ušla je u legendu.

Naime, u toku jedne bitke zarobljen je od protivničke strane, i obzirom na svoje plemićko visoko poreklo, izveden je pred samog komandanta suparničke vojske. “Mladi Hvarang borac,uspio je golim rukama ubiti svoja dva čuvara i KRUŽNIM UDARCEM PETE U OKRETU IZ SKOKA ubiti glavnokomandujućeg generala KOJI SE NALAZIO NA KONjU, prije nego što su njega samog ubili ostali vojnici.” 1 T. Nobilo ”Taekwondo”, Beograd, 1987. str. 15 Zbog izumiranja ovih veština tokom narednih vekova, dugo se mislilo da su ovaj kao i drugi slični podvizi Hvarang boraca samo preterivanja. Revitalizacijom tehnika došlo se do saznanja, da je pomenuti borac upotrebio tehniku koja se danas redovno koristi u borbi, ali je znatno bezopasnija, jer se udarac izvodi tabanom stopala, a borci nose zaštitne kacige. Sličnost tehnika tradicionalnih korejskih borilačkih veština, i modernog tekvondoa je velika, i najeća zasluga za rekonstrukciju i sistematizaciju tehnika, pripada njegovom osnivaču – Generalu južnokorejske vojske Čoi Hong Hi – ju (Choi Hong Hi), koji je uz pomoć stručnjaka za borenje, istoričara, filozofa i prevodioca, obnovio stare korejske veštine, dodao niz novih tehnika i dao novo ime “Tekvondo”. Godine 1955. tekvondo je priznat od korejskih vlasti i uveden je u vojnu i u policijsku obuku. Vremenom se osnivaju nacionalne i kontinentalne federacije, a 1973. god. stvorena je i Svetska Tekvondo Federacija (WTF).

Na zasedanju u Moskvi 1980. god. tekvondo je je priznat od strane MOK-a, na OI 1988. i 1992. bio je demonstracioni sport, a od OI u Sidneju postaje uz džudo, jedini punopravni azijski borilački sport zastupljen u programu OI.

Moderni tekvondo sastoji se iz:

– Vežbi za razvoj opštih psiho-fizičkih sposobnosti – gipkosti, brzine, agilnosti, izdržljivosti, koordinacije, sile, eksplozivne i brzinske snage – Ručnih i nožnih tehnika blokiranja i udaranja – Obaveznih sastava – formi – Učvršćivanja udarnih površina, testova snage (razbijanje čvrstih predmeta) – Realne samoodbrane od jednog ili više napadača sa ili bez oružja – Sistema sparinga, sportske borbe sa zaštitnom opremom – Mentalnog treninga vizualizacije i imaginacije Sportski tekvondo moderni tekvondo moderni tekvondo Kao i u većini drugih sportova. bilo da su u oni borilački ili sportske igre, pre 30 godina najčešće bi pobeđivao ko je tehnički superiorniji i okretniji. Početkom ’70 – tih godina prošlog veka, u sportskoj tekvondo borbi je došlo do izmene takmičarskih pravila, naime sa polukontaktnog, prešlo se na sistem borbe punog kontakta. To je prouzrokovalo ogromnu promenu u načinu pripreme vrhunskih boraca, tehnike su počele da se izvode brže i jače, a akcenat je bačen na udarce zadnjom nogom, s obzirom da je za poen morao da se zadovolji uslov “dovoljne snage“, to jest da zaustavi ili protrese protivnika. Najbitniji segment fizičke pripreme u tekvondou, pored razvoja ostalih funkcionalnih karakteristika, pripada razvoju eksplozivne snage, zbog dinamike i brzine koju nameće borba, jer moramo biti dovoljno brzi i da udarimo, ali i da se sklonimo od napada. U poslednjih 10-15 godina, nastao je veliki broj kvalitativnih promena u sistemu selekcije i pripreme budućih takmičara. Preciznije se doziraju trenažna opterećenja, prave višegodišnji planovi koji za cilj imaju adaptiranje sportiste na sve teže treninge i takmičenja. Za rešavanje ovih problema, koriste se znanja iz drugih nauka, kao što su: fiziologija, biomehanika, psihologija i sociologija. Sportski tekvondo, spada u grupu acikličnih borilačkih sportova, u kome se poeni stiču nožnim i ređe ručnim tehnikama . Trajanje borbe je 3 x 2 min. sa pauzom od 1 min. između rundi.

Važeći poeni:

jedan (1) poen za udarac nogom i rukom u štitnik za telo dva (2) poena za udarac nogom u štitnik za telo iz okreta tri (3) poena za udarac nogom u glavu četiri (4) poena za udarac nogom u glavu iz okreta Udarac rukom u glavu nije dozvoljen i kažnjava se.

Nevažeći poeni:

kada takmičar izvede napad za koji se inače dodeljuje poen, ali pritom koristi zabranjene radnje – u tom slučaju se ti poeni poništavaju Pokreti u sportskom tekvondou sastoje se iz: – nožnih i ručnih blokada – nožnih i ručnih udaraca – fintiranja – eskivaža – kretanja u gardu – pravolinijskih kretanja – bočnih kretanja – kružnih kretanja Faktori uspeha u tekvondou: – psihoška priprema omogućava ulazak u borbu bez straha i sputanih pokreta – motivacija omogućava brz oporavak posle poraza i želju za treningom – aerobni kapacitet omogućava brz oporavak na treningu i takmičenjima – anaerobni kapacitet omogućava visok intenzitet treninga i borbe – dužina donjih ekstremiteta omogićavaju izvođenje tehnika sa veće distance – eksplozivna snaga omogućava brze i snažne udarce, brze promene kretanja – gipkost omogućava efikasno izvođenje tehnike – brzina omogućava promene pravca, reakcije, fintiranja i brzinu tehnika – ravnoteža omogućava uspostavljanje ravnoteže i promene smera kretanja – koodinacija omogućava pokrete i radnje adekvatne motoričkom zadatku – tehnička priprema omogućava automatsko izvođenje tehničkih elemenata – taktička priprema omogućava pronalaženje rešenja za probleme taktičke situacije

Zaštita u Tekvondou: Vežbači tekvondoa su pored vrhunskih nožnih tehnika, prepoznatljivi i po opremi koju nose. Štitnik za trup i kaciga se nose preko, a štitnici za podlaktice i podkolenice i genitalije ispod tekvondo odeće. Oprema je napravljena od materijala male težine, ali pruža punu zaštitu vežbačima i takmičarima, čime je ispunjen jedan od uslova za punopravno članstvo u porodici olimpijskih sportova